Het noorden van Thailand & Koh Phangan!

Sa wàt dii khâ lieve lezers!
Weer ‘even’ een nieuwe update over mijn dynamische leven hier! Het is een maand geleden sinds mijn vorige blog en ik heb nu alweer het gevoel dat het limiet aantal woorden zal gebruiken, aangezien het al een maand geleden is. Zoals beloofd zal ik mijn avonturen vertellen tijdens de voorjaarsvakantie en Koh Phangan. En opnieuw zullen jullie wel denken, gut die meid is alleen maar aan het reizen, backpacken, chillen en studieontwijkend gedrag aan het vertonen! Juist, alle vier waar. Al is het studieontwijkende gedrag lichtelijk onmogelijk gezien de strakke schoolplanning. Ik zou best net zulke enthousiaste verhalen willen vertellen over school als over mijn tripjes, maar dat is gewoon niet te doen… ik ga jullie niet twintig keer vertellen hoe ik op een dag tien liter zweet verlies door slechts in mijn schooluniformpje rond te banjeren en hoe saai het stiekem wel niet is en dat het internet hier zo slecht is en dat dat stiekem een smoes is om gewoon niet bezig te kunnen. Kijk, daar ga ik al. Snel over op mijn tripjes! Ik verontschuldig me trouwens alweer over de bizar lange blog, zie maar hoe ver jullie komen haha! Wat vinden jullie trouwens van mijn blogs (op de lengte na)? Ik ben zo benieuwd wie het eigenlijk allemaal lezen!

Chiang Mai, Pai & Chiang Rai!
In de voorjaarsvakantie heb ik het noorden van Thailand ontdekt. Op zaterdag 21 februari hadden wij het geweldige idee om ’s ochtends heel vroeg al te vertrekken, om precies te zijn om 06.05 uur in het vliegtuig richting Chiang Mai te zitten. Dat betekende echter ook dat we om 04.00 uur er al uit moesten om dat vliegtuig te halen! Achteraf was dit toch niet het beste plan ooit. Een heerlijke turbulente opstijging volgde, maar eenmaal boven het wolkendek konden we genieten van een prachtige zonsopgang. Eenmaal aangekomen in Chiang Mai en ingecheckt te zijn bij ons hotel (met hele hele heeele fijne bedden!) hadden we het plan te voet Old Chiang Mai te gaan bekijken. Dit is het oude gedeelte van de stad en het is een soort van vierkant gebied omringd door grachten en afbrokkelende oude stadsmuren. Binnen de muren waren allemaal oude tempels van vroeger te vinden. Het lopen beviel echter niet, te warm en het duurde te lang, dus gingen we op zoek naar fietsen, want we hadden gehoord dat dat een leuke optie was om te doen in Chiang Mai. En dat voor maar 100 Baht (ongeveer 3 euro) voor een hele dag! De fietsjes in Thailand zijn echter behoorlijk wat kleiner dan die in Nederland! Zadel op de hoogste stand, stuurtje omhoog en fietsen maar! In het begin heb je nog erg de neiging te stoppen bij elke tempel die je tegenkomt, maar drie tempels had ik er al bijna genoeg van. Iedereen dacht hier gelukkig hetzelfde over, dus gingen we op zoek naar de grootste tempel van Old Chiang Mai, de Wat Pra Singh. Hier kreeg ik ook voor het eerst te maken met het feit dat je lichaam helemaal bedekt moest zijn (schouders en knieën) en zo kregen we een prachtig gewaad die ons lichaam echt prachtig deed uitkomen. De tempel was behoorlijk indrukwekkend en het was prachtig om de rituelen van de Thai te zien. Om deze tempel heen stonden nog verschillende ruïnes en nog een aantal kleinere tempels. De grootte en het totaalplaatje benadrukte duidelijk hoe belangrijk de tempel hier is voor de mensen.
Na een aantal tempels bezocht te hebben, werd het tijd een TIT op te zoeken, de Tourist Information in Thailand. We wilden namelijk een dagtour boeken voor de volgende dag, een dag vol avonturen… Zo meteen vertel ik hier meer over. Heel leuk en aardig dat we gingen fietsen in Old Chiang Mai, maar een ander verhaal was het winkeltje weer te vinden waar we de fietsen gekocht hadden! Peter en ik hadden stiekem nog wel even zin om wat rond te fietsen, dus deden we alsof we verdwaald waren. Maar zonder dat we het doorhadden, waren we letterlijk een heel rondje gefietst binnen de stadsmuren en dus toch verdwaald! Wat een avontuur, fietsen door een grote stad. Klinkt als iets alledaags, maar vergeet niet dat ze hier links rijden. Dit heeft een hoop hilarische (soms ietwat gevaarlijke) situaties opgeleverd. Maar hee, mam, pap, i’m still alive! :D
’s Avonds zijn we heerlijk uit eten geweest aan de rivier de Ping en heb ik nog flink wat souvenirtjes ingeslagen op de Night Bazar. Een tuk tuk (jaaaaa jeeeej is ie weer) heeft ons weer naar het hotel gebracht. Ze rijden hier overigens een stuk rustiger dan in Bangkok!

De volgende dag konden we dan eindelijk onze dagtour doen! Ik had hier zo naar uitgekeken: orchid- and butterflyfarm, bamboo rafting, ziplining, elephant riding, wild water rafting en een waterval om de dag af te sluiten. De begeleider beviel me echter niet: hij was oud militair en moest even goed duidelijk maken dat ie maar de baas was én we (de vijf Nederlanders) moesten constant achterin zitten. Daar waar je letterlijk geen beenruimte had. Maar de Chinezen waren blijkbaar belangrijker. Ik denk stiekem dat die Chineesjes gewoon domweg meer dan ons betaald hadden voor precies hetzelfde :p
De eerste activiteit was de orchid- and butterflyfarm. Toen ik hoorde dacht ik echt dat het heel saai zou worden. Het was ook niet denderend vanwege het hoge Chinese toerismegehalte, maar de butterflies waren supermooi en orchideeën in overvloed in alle kleuren en maten! Het hoge Chinese toerismegehalte kwam overigens omdat het de week van Chinese New Year was en dan moeten die Chinezen blijkbaar allemaal op pad. De tweede activiteit was bamboo rafting. Het klinkt spannender dan het was: je zat op een vlotje gemaakt van bamboe, varend over de rustige wateren door de natuur. En nee, niet zomaar natuur, maar overweldigend mooie natuur. Dit was de eerste keer dat ik echt dat mooie Thailand zag waar ik zo op gehoopt had. Ik had even een intens geluksmomentje! Toen was het tijd voor de lunch. Ik heb geen idee wat ik heb gegeten, maar het was fantastisch lekker! Met volle maagjes mochten we dan eindelijk gaan ziplinen. We kregen tuigjes om en lekkere frisse helmen op. Voordat we konden ziplinen, hadden we eerst een heuse hike. Die Chinese vrouwen op hakjes en blazertjes aan hadden het maar zwaar. Ik heb wel eerder geziplined in Nederland en Frankrijk, maar jeeeeetje dit was zoooveel mooier! Die natuur van Thailand is gewoon onbeschrijflijk, en helaas ook lastig vast te leggen op beeld. We vlogen van boom naar boom en kwamen uiteindelijk weer beneden uit waar de volgende activiteit op ons wachtte: elephant riding. Zo, dat kan ik ook doorstrepen op mijn bucketlist! Samen met Inge klommen we op de olifant. Wij hadden het geluk dat onze olifant nog eventjes mocht badderen in het water! Overigens, ons zitje zat niet helemaal goed vast, dus we hingen enorm scheef op die olifant. Het schommelde zo dat we het niet eens doorhadden en het pas zagen toen we weer van de olifant afstapten. Ook fijn om te zien, de olifanten moesten om het half uur om pauze en sommige stonden zelfs los in de heuvels te chillen. Na het hobbelige olifantenritje werden we in een oude pick-up truck gepropt met de Chinezen en moesten we een tijdje over zanderige en hobbelige wegen rijden hoger de bergen in. Zei ik rijden? Het was meer racen. Bumpy ride racing style. Onderweg zagen we de rivier al, helemaal door het dolle wetend dat we daar gingen water raften. Wij kregen met z’n vijven een eigen bootje toegewezen, eindelijk even geen Chinezen. We moesten overigens gewoon met onze kleertjes de koude rivier in, met slechts een life jacket en een helm. We troffen het, want we hadden een Thaise begeleider die Engels kon, heerlijk! Hij noemde zich Captain Jack Sparrow en hij had gigantisch gespierde armen, mmmmm :D het raften was zo tof, met een opblaasbaar bootje de wildernis door. Weer die mooie natuur, en dit keer met ondergaande zon! Wat heel leuk was om te zien was dat er hutjes langs de rivier stonden waar groepjes mensen in woonden. Ze zaten met z’n allen langs de rivier te chillen, te wassen en te eten. Captain Jack Sparrow vond het overigens hilarisch om mij in het water te gooien, tot wel vier keer aan toe. Dan zal je nu wel denken, jeetje Fenna dat zie je toch aankomen. Ja, soms zag ik het aankomen. Maar hij was zo gespierd dat ik er niet tegenop kon. We kregen hem zelfs niet met z’n allen het water in verdikkie! Gelukkig zagen we er allemaal de lol er wel van in en sprong hij er op een gegeven zelf maar in. Toen hadden we een nieuw doel: achter ons doken de Chinezen op, in hun nette kleertjes en geen spatje water. Je kan wel raden wat er gebeurde… Inge en ik in de aanval op de Chinezen! Peddels vlogen door de lucht om maar zoveel mogelijk water te spatten. Helemaal paniek bij de Chineesjes, maar stiekem vonden ze het heel erg leuk!
Als laatste activiteit gingen we naar een waterval. En om eerlijk te zijn stelde dit niet veel voor. Het werd al donker, dus veel zagen we al niet meer. Daarnaast is het ook nog droogseizoen, dus was er niet bepaald veel water dat kon vallen. Maar wat een fantastische dag was dit, vol nieuwe ervaringen en die prachtige natuur zal ik nooit meer vergeten!

De derde dag in Chiang Mai begon niet zo goed, vijf van de negen mensen in onze groep waren ziek! Gelukkig hoorde ik daar niet bij en kon ik nog wel op pad. Met de overige vier dames gingen we met ons afgehuurde privébusje de omgeving rond Chiang Mai verkennen. Als eerste gingen we een hoger gelegen bekende tempel bekijken, Wat Phrathat Doi Suthep. Om die te kunnen bekijken moesten we echter eerst wel een bochtige weg per bus afleggen, om vervolgens nog een te lange trap te beklimmen om de tempel bereiken. Soms moet je er wat voor over hebben, maar 309 treden ofzo. Helemaal blij, want er was een viewpoint waarbij je uit zou kijken op de stad Chiang Mai! Helaas was het te mistig om iets te zien die dag ;p
Vervolgens bracht de chauffeur ons naar de Mae Sa Waterfalls, bestaande uit tien verschillende watervallen op verschillende hoogtes. Na ze bijna allemaal bekeken te hebben, gingen we chillen bij een van de mooiste watervallen.
Na de watervallen gingen we dan eindelijk hotsprings bekijken. Ik had er veel over gehoord en ze moesten heel mooi zijn in het noorden van Thailand. Daarnaast had zelfs onze chauffeur deze hot springs aanbevolen, maar ooohjee wat was dit een tegenvaller. Het was een soort van ‘relax park’ en het park was verder mooi en rustgevend, maar de hot springs sloegen nergens op. Vol enthousiasme liepen we in onze bikini’s erheen, bleek dat het een heet water ‘bak’ was waar je een eitje in kon koken… Om onze teleurstelling te vergeten hebben we daarom onze eerste ‘milde’ Thaise massage genomen. Geloof me, ze weten precies je tere plekjes te vinden! Op die plekjes na was het eigenlijk een best fijne massage, ik zou het zo weer doen!

Pai!
Dinsdag was de dag dat we naar Pai zouden reizen. Dit was echter niet een simpel reisje van A naar B, want we moesten namelijk over een road met wel 762 bochten, sommige ook nog steil omhoog of omlaag. Deze weg is ook een redelijk beruchte weg voor ongelukken. Na 3 uur bochten kwamen we aan in Pai bij onze hutjes en ik moet een complimentje geven aan onze chauffeur, want ik was niet misselijk. De chauffeur had onze deze hutjes aanbevolen en ze waren hartstikke mooi! Helaas begon ik me later op die middag ietwat slechter te voelen en ook ik moest eraan geloven… Ziek. Ik weet niet wat ik had, maar alles kwam er uit en midden in de nacht voelde ik me weer prima, dus gelukkig kon ik de volgende dag gewoon mee op pad!
Pai staat ook wel bekend als het ‘hippie dorpje’ en je bent er zomaar doorheen. De sfeer is heel relaxt en vaak blijven backpackers hier veel langer hangen dan ze ingepland hadden. Wat zei ik, backpackers? Je wordt hier gek van die backpackers die opeens über hippies worden! Maar goed, die woensdags wilden we graag de omgeving van Pai verkennen en hoe kan je dat hier beter doen dan met een taxi? Juist, scooters! Taxi’s zijn hier niet eens! Een beetje wiebelig in het begin, aangezien niemand ervaring had met een scooter, vertrokken we naar China Town wat uiteindelijk niet veel voorstelde. Daarna gingen we door naar de Mar Paeng Waterfall, waarvan het uitzicht echt prachtig was. Het leukste van onze tour vond ik nog dat je onderweg nog het meeste zag: je zag hoe de mensen daar leefden in de bergdorpjes met hun kleine hutjes en huisjes en er zijn daar serieus overal kippen op de weg, levensgevaarlijke mormels! De weggetjes zijn overigens lekker hobbelig en onvoorspelbaar, dus full speed konden we helaas niet rijden op onze weg naar Pai Canyon. Eenmaal aangekomen na een flinke hike mochten we van een adembenemend uitzicht genieten! Overigens, de temperatuur was ondertussen wel opgelopen tot 100 graden voor mijn gevoel, ik kon er bijna niet tegenaan drinken. We waren wel toe aan een frisse duik, en is ook precies wat we gingen doen. Na een resort gevonden te hebben, zijn we hier tot het einde van de dag blijven chillen om bij te komen, wat ik ook wel nodig had aangezien het toch nog best pittig was na die vreselijke braaknacht. Rond 5 uur vertrokken we hoger de bergen in naar Wat Pra Tat Mae Yen, the Temple of the Hill. Het was ondertussen zonsondergang en we zagen van onder al dat het een mooi uitzicht zou worden. We moesten alleen wel eerst een huge trap op, maar het was het waard. Met een gigantische boeddha achter ons hebben we de zonsondergang bekeken tussen de bergen. Als afsluiting van de dag zijn we nog lekker gaan eten met nachtelijk uitzicht over Pai. Al die lichtjes, zucht, zo mooi…!

Chiang Rai
De volgende dag stond weer in het teken van een doorreisdag op naar Chiang Rai. Helaas moesten we weer die verrekte 762 bochten weg afleggen van 3 uur lang om Chiang Mai te bereiken, om vervolgens nog 3 uur te reizen naar Chiang Rai. Het hotelletje waar we in zaten was trouwens best luxe, alleen jammer van de kakkerlak in de douche.
De volgende ochtend gingen we Chiang Rai verkennen. De White Temple stond als eerste op het programma, wat een prachtige mooie witte tempel. Allemaal witte en spiegelsteentjes, ik kon het niet eens op foto vastleggen. Daarna gingen we gelijk door naar de Longnecks, ook wel de Karen stam genoemd. Ik had verwacht dat het er zou stikken van de toeristen, maar het was er bizar rustig. We waren zowat de enige! Er waren vijf verschillende stammen gelokaliseerd in dit dorpje. Na even muziek met ze gemaakt te hebben (ja cool he!) zijn we nog even rond gaan strunen. Een vrouwtje gebruikte me als model, want ik moest al haar mooie hoeden passen en bij elke werd ze enthousiaster. Onze taxichauffeur die we de hele dag voor onszelf hadden opgeëist was overigens erg enthousiast en speelde onze gids. Hij wist best veel en kon ook een beetje Engels, troffen wij het even! De laatste stop was de Golden Triangle, het drielandenpunt tussen Thailand, Laos en Myanmar. Een high speed houten bootje bracht ons naar de overkant naar Laos waar we even konden shoppen op de markt. We konden helaas geen stap zetten in Myanmar. Weer terug met het bootje naar Thailand waren we allemaal bekaf en besloten we alvast naar het vliegveld te gaan. Die avond zouden we vlogen we weer terug naar Bangkok, we moesten alleen wel 5 uren wachten tot we eindelijk konden vertrekken…

Eenmaal veilig weer aangekomen in mijn bedje dacht ik alweer na over ons volgende tripje… Oh dit klinkt best erg, want slechts een paar dagen later stond het volgende tripje al gepland, Koh Phangan om de Full Moon Party eens van dichtbij te bekijken!

Koh Phangan!
Op 3 maart hobbelden we vanuit onze universiteit snel terug naar Shitty Villa, ahum Sita Villa*. Onze tassen hadden we al klaarstaan, hup snel andere kleren aan en op zoek naar een taxi om op pad te gaan! Om 17.00 hadden we een taxi gevonden en begonnen we aan ons volgende avontuur. De reis duurde echter wat langer dan we verwacht hadden… samengevat kwam het hier op neer:
We kwamen precies in de spits in Bangkok terecht, waardoor we 19.00 pas op Hua Lampong Train Station aankwamen om daar opgepikt te worden door de nachtbus die ons om 20.00 uur naar Surathtani zou brengen. Dat werd echter 21.00 uur. De busreis was geen pretje omdat ik samen met Eline helemaal achterin zat en voor ons zaten natuurlijk van die luidruchtige Engelse lui. Ik kan je vertellen, ik wilde geen vriendjes met ze worden en dat hebben ze geweten ook. Die ‘girl’ in de back had ze even flink ge-shhhhhtt. Om 04.00 uur kwamen we eindelijk aan bij de boot die ons naar het eiland Koh Phangan zou brengen. Echter, de boot vertrok pas om 6.30 uur… waarom die bus dan niet later vertrok? Konden wij dat raadsel maar oplossen! De boottocht was behoorlijk belabberd, de stoeltjes zaten allesbehalve fijn, maar omdat we nog geen oog dicht hadden gedaan, was het toch gelukt even te slapen. De boottocht duurde echter 6 uur, mijngod! Ein-de-lijk op Koh Phangan aangekomen na 21 uur namen we een veel te dure taxi naar ons resort. Die lui weten wel hoe ze moeten leven van toerisme. Nog een leuk detail: we hadden onze Peter achtergelaten in Bangkok, die niet meekon door een motorongeluk in Pai (ja op die rotweg!). In zijn plaats ging Chase, de Amerikaanse in Shitty Villa, met ons mee op pad. Maar, had hij wel enig idee waar hij aan begon, met acht meiden op pad…? Ons resort was zoiets als op Koh Phi Phi, allemaal bungalowtjes! Het was echter behoorlijk primitief en ik hoorde geregeld een kreet komen uit de andere hutjes. Gelukkig ging superheld Fenna die beestjes wel even te lijf! De hutjes hadden een (alweer) adembenemend uitzicht op Haad Yao Beach. Toch hebben we deze dag bij ons privézwembadje rondgehangen, waar het uitzicht net zo mooi was.
Na Pai wilden we niets liever dan met scooters crossen, dus dat deden we dan ook maar op dit eiland. Ik reed, Inge achterop als kaartlezer. Het enige nadeel hier was dat rond de Full Moon Party de wegen veel drukker zijn met toeristen die eigenlijk niet kunnen rijden en soms ook nog dronken zijn. Dat werd uitkijken dus. De vrouw van het resort vertelde dat we naar het noorden moesten rijden, omdat het zuiden bestond uit flinke hellingen en bochten en minder veilig was. Dus, op naar het noorden. En wauw, dit eiland heeft een natuur waar je U tegen zegt! Palmbomen all over the place en prachtige witte stranden. Na een tijdje gereden te hebben, kwamen we behoorlijk wat steile hellingen tegen… Bleek dat we een stuk richting zuiden waren gereden! Foei, kaartlezers! Maar, we hadden gehoord over een mooi strand in het zuiden en aangezien we toch al op weg waren, gingen we er maar heen. En dat hebben we geweten. De scooter kon ons nog net de berg op sjouwen en de remmen werden flink getest. Het strand was het waar, superzacht wit zand en heeeeel blauw water jeej! Later terug in het resort maakten we ons allemaal mooi voor de Full Moon Party, het bekende feest waarvoor we die lange weg aflegden. De pizza diende die avond als goede bodem en een lekker sterke(!) Tequila Sunrise bracht iedereen in the mood. Op het strand feestten we verder onder de volle maan. Wat een geweldig feest, overal buitenlanders die allemaal een praatje met je willen houden en keiharde muziek, en dat op het strand! Inge en ik hadden onze armen ook nog eens prachtig gebodypaint met bloemetjes en vlinders, tekentalentjes. Uiteindelijk moesten we toch maar eens gaan slapen toen de zon opkwam.
De volgende ochtend (3 uur later) stonden we echter alweer op, om naar Haad Salad Beach te gaan. Dit is het beste strand dat ik tot nu toe heb gezien. Niet zo wit en blauw als andere stranden (maar alsnog wel wit en blauw, snap je?), maar heel rustig gelegen in een baai. Hier hebben we even heerlijk onze kater weggeslapen en gechilled. We werden hier trouwens bijna geplet door een kokosnoot die uit de boom viel, waar iemand anders 10 seconden geleden nog lag en ik en Inge op dat moment een meter van verwijderd waren, lucky us! Na weer een mooie zonsondergang gezien te hebben keerden we terug en aten we als afsluiting met z’n allen óp het strand!
De volgende dag, zaterdag, ging de wekker om 05.30 uur om de boot te pakken naar het vaste land unfortunately peanutbutter (de favoriete uitspraak van onze Amerikaan). De catamaran deed er 1,5 uur over om ons naar Suraththani te brengen. Ja, wat?! Waarom moest die andere boot er dan 6 uur over doen?? Goede vraag. Een bus bracht ons vervolgens bij het vliegveld en Bangkok was alweer in zicht. Al met al was het die 21 uur reizen op de heenweg echt wel waard!

De blog is gigantisch lang geworden zie ik, maar dat krijg je als je een maand niet typt. Ik wil nog veel meer vertellen, maar hier laat ik het eerst bij voor nu. Volgende week nog 1 laatste afsluitende blog over Thailand, want over een weekje vertrek ik alweer naar Bali! Ik ben van plan daar wat vaker te gaan schrijven, dan hebben jullie het minder zwaar haha! :p

Liefs Fenna

P.s.: van die wintersportfoto's werd ik toch wel een beetje jaloers hoor!