Amazing Thailand...

Het is zover... Vannacht vertrek ik na 10 weken Thailand dan toch echt naar Bali. Ik zit nu op mijn bedje (het nog steeds snoeiharde stalen bed) te schrijven en ik besef me dat ik dit land echt ontzettend ga missen. De cultuur, de mensen, het landschap, het dagelijkse Thaise leven, ik moet er nu toch echt afscheid van gaan nemen! Afgelopen weken heb ik in Thailand natuurlijk nog het een en ander uitgespookt en ik deel deze verhalen graag nog een laatste keer met jullie voor ik over ga op mijn Balinese avonturen. Aangezien ik vier uren moet wachten, neem ik deze gelegenheid om jullie wat ins en outs mijn laatste twee weken in Thailand!

Koh Chang
We wilden graag het oosten van Thailand nog bekijken en dat hebben we gedaan! Beter gezegd, een eiland in het oosten, namelijk Koh Chang. We hadden besloten ’s nachts te gaan reizen, zodat we in het busje konden slapen en de volgende ochtend fris en fruitig konden gaan chillen en zonnen. Blijkbaar hadden we toch geen lesje geleerd op weg naar Koh Phangan… om 12 uur ’s nachts kwam een privé minibusje ons oppikken voor Sita Villa voor een 6 uur durende rit naar de boot. Domme sukkeltjes die we soms ook zijn, dat busje was uitermate oncomfortabel en de stoeltjes op de boot naar het eiland waren nog vreselijker dan vreselijk. Maar ik heb met deze struggle leren leven: half hangend op mijn tas en zitten op mijn vest was ik blijkbaar toch in slaap gevallen, wauw. Eigenlijk was dit zowat het enigste wat ik kan vertellen over dit reisje haha! Waarom? Omdat we puur naar het eiland gingen om te chillen, te chillen en nog meer te chillen. Het tussentijdse examen was zo zwaar dat we het hadden verdiend vonden we. Dus dan ook gelijk maar eens een wat luxer resort geboekt in plaats van de gebruikelijke bungalows met beestjes, angstaanjagende badkamers en ontbrekende airco’s. Het Klong Prao Resort lag letterlijk aan het strand “White Sand Beach” (het heeft een eigen privéstrand, ja echt waar) met luxe kamers met uitzicht op het strand, fijne bedden, een stortdouche, een mega uitgebreid ontbijt en niet te vergeten het luxe zwembad!
Om toch even te vertellen wat ik hier heb uitgespookt: het begon vrijdagochtend om 07.30uur toen we aankwamen met een lichtelijk zware ochtend wegens extreem slaapgebrek. We konden helaas pas om 14.00uur inchecken, dus gingen we maar naar de strandbedjes om te slapen. Kort gezegd hebben we hier de hele dag gelegen, ondertussen nog even ingecheckt en zo zijn we ’s avonds naar het restaurant van het resort gekropen. Het blijkt dat dit the place to be is om te bbq’en in Thailand, dus je kan wel raden wat ik heb gedaan: het lekkerste kipstokje ooit opgepeuzeld van de bbq!!
De volgende dag ben ik met Eline en Inge op pad gegaan naar Lonely Beach met het goede idee te gaan suppen, ‘stand up paddlen’. Hier ging ik eigenlijk voor naar het eiland, blijkt het tentje dicht te zijn. Huilen! Nouja, dan maar in Bali suppen en de hele dag maar zonnen. ’s Avonds ben ik nog met een klein groepje naar de andere kant van het eiland afgereisd om de uitgaansstraat van Koh Chang te ontdekken. Dit was een van de bizarste stapavonden ooit. Er waren zowat alleen maar toeristische hippies van gemiddeld hogere leeftijd dan ons, we hebben ons helemaal uit elkaar gelachen!
De volgende ochtend was ik niet zo fris wegens de wilde stapnacht, maar wat maakte het uit. Opgestaan, ontbeten, naar het privézwembad en niet meer gestopt met chillen op een bedje tot we weg moesten. Om 17.00uur vertrokken we weer naar huis met die heerlijk comfortabele boot en minibusje.

Orphanage Rangsit Baby Home
Een paar weken geleden kon je je via school opgeven om een middag te helpen in een weeshuis. Ik was gelijk enthousiast dus ik was aanwezig! Ik was wel bang een redelijk slechte situatie aan te treffen, maar onze school had een van de betere weeshuizen uitgekozen. in het verleden hebben studenten namelijk moeite gehad met het bezoek aan andere, minder goede, weeshuizen. De shock was te groot, dus had de school besloten de trip te beperken tot het weeshuis dat wij bezocht hebben.
We kwamen daar natuurlijk niet met lege handen aanzetten: luiers, babypoeder, babydoekjes en een hoop geld doneerden we met liefde aan het weeshuis. Het weeshuis en omgeving zagen er netjes en verzorgd uit. Eerst gingen we naar de eetzaal, waar al minitafeltjes en ministoeltjes opgesteld waren, om het avondeten klaar te zetten. Water, rijst, worstjes, kippensoep en stukjes appel werden over de miljoenen bordjes verdeeld. Daarna kwamen alle kindjes een voor een binnenstromen. Bij het zien van al die schattige en blije kinderkopjes werd ik helemaal warm vanbinnen, ik wilde ze allemaal mee naar huis nemen!! De jongsten moesten af en toe nog geholpen worden met eten en dat was onze taak. Heel schattig: voor ze begonnen aan het eten moesten ze allemaal een of ander gebed opzeggen, en het ging eng tegelijk! Het meisje waar ik bij stond meende het heel goed zelf te kunnen, maar het vlees snijden was toch net een stapje te hoog, dus toen mocht ik toch nog wel even helpen van haar.
Na het eten gingen we hand in hand naar buiten naar de speelplaats. Ik had weer lekker handig gekozen: ik had een slome die het vertikte door te lopen en eentje die wilde rennen, dus werd ik zowat uit elkaar getrokken haha! Het was zo dankbaar werk om simpelweg met ze te spelen! De gezichtjes maakte alle ellende (MEGA hitte) goed, ze waren zo tevreden. Er waren autootjes, fietsjes, glijbanen, ballen. Het meisje waar ik bij was wilde het allemaal tegelijk en dat leverde af en toe hilarische situaties op. Het afscheid viel me zwaarder dan ik dacht!
Hierna liepen we naar een ander gebouw waar de jongste kindjes lagen. Onze leraar vertelde dat het jongste weesje slechts 2 maanden oud was en dat ze tot een jaar of 7 in het weeshuis verblijven. Sommige kinderen worden door de ouders zelf gebracht, sommigen waren gewoon maar achtergelaten door hun ouders. Dit was werkelijk een hartverscheurend verhaal en het aanzicht van de kinderen was ook niet al te prettig. Maar toen we echter later weer terugliepen naar de bus zagen we kinderen van een jaar of 7 spelen op het grasveld buiten en zij waren zo vrolijk en enthousiast. Ze hebben het hier zo slecht nog niet met genoeg voorzieningen en zorg!

Bangkok weekend 2
Na de eerste keer Bangkok kwam ik er wel achter dat ik nog wel een aantal keren terug moest komen om meer van de stad te zien. Het is zo groot en elke keer weer heb ik Bangkok opnieuw ‘ontdekt’. Zo hadden we een fietstocht door Bangkok op de planning staan met Recreational Bangkok Biking. Prettig was dat het een Nederlands bedrijf was met een Nederlandse gids! We kregen allemaal een mountainbike toegewezen. Eerst snapte ik niet waarom, maar tijdens de tour merkte ik het al, soms was het een heuse mountainbiketocht met al die hobbels en gaten in de weg en al die bruggen! De gids leerde ons nog iets nieuws over tempels was ons nog nooit was opgevallen (oeps): elke tempel heeft een oven waarin mensen gecremeerd worden na dagenlange feestelijke ceremonies. De Thai gaan namelijk op een ietwat andere manier om met het overlijden van een persoon, want het boeddhisme gelooft in reïncarnatie. In plaats van een treurige bedoening vieren ze feest voor het feit dat degene een nieuw ‘hoger en beter’ leven krijgt. De oven die wij zagen was nog heet van de vorige avond en naast de oven stond keurig een zakje met resten om opgehaald te worden (ja zo gaat dat). Dat was ietwat onprettig om te zien. Daarna gingen een treinenkerkhof bekijken, hoe vet was dit! Eigenlijk was het een verlaten buurt in de stad dat vroeger echter een levendig centrum was. De volgende stop was dé versmarkt van Bangkok: het eten was echt vers, want de kippen leefden nog en vissen spartelden rond in dunne laagjes water. En wat een geuren, mijn god, niet normaal, gadverdamme. De groenteafdeling zag er echter wel lekker uit met z’n miljoenen stapels groenten en fruit netjes gesorteerd en opgestapeld!
We stopten daarna in een park met een prachtig uitzicht op de skyline van Bangkok, om vervolgens weer verder te gaan en hoge bruggen te betreden, door krottenwijken te fietsen, over en langs vuilnisbelten heen te rijden, snelwegen over te steken (ja omg!) en trappen op en af te lopen. Gelukkig vloog mijn ketting er maar twee van af, wat een timing elke keer weer op een brug! Deze fietstocht is een van de leukste dingen die ik in Bangkok heb gedaan. Verkeer vliegt om je heen en je ziet de stad van een hele andere kant, zowel de rijke als de armoedige kant. Na de fietstocht zijn we door de Nederlandse gids doorverwezen naar een restaurant waar ze frikadellen en kroketten verkochten, ons geluk kon niet op! ’s Middags heb ik met een klein groepje nog de Wat Pho bekeken, een ENORME boeddha. Leuk weetje: de officiële naam is Wat Phra Chetuphon Wimonmangkhlaram Ratwonmahawihan. C’est quoi?
’s Avonds konden Eline en ik het niet laten om eindelijk even een club te gaan bezoeken in Bangkok, genaamd Levels. We hadden er veel goede verhalen over gehoord, maar het viel eerlijk gezegd vies tegen. De gemiddelde leeftijd was 30 of 40 en een cola kostte al zowat 5 euro. Dus toch maar weer terug naar ons hotelletje en gaan slapen! De volgende dag gingen we namelijk naar de Chatuchak Market, ook wel de Weekend Market genoemd. Een walhalla aan marktkraampjes en zo groot dat je niet alles in een dag kunt bekijken. Maar alles is er spotgoedkoop, dus ik heb even flink ingeslagen!

Bangkok weekend 3
Het weekend erop ben ik weer naar Bangkok gegaan, dit keer samen met Eline, haar zus en met haar vriendinnen. We hebben het bekende Grand Palace van de koning van Thailand bezocht. Het was echt een supermooi paleis, maar ietwat te toeristisch naar mijn mening. Het krioelde er van de chinezen die alsmaar in de weg liepen en om de seconde wel een foto maakten. Maar, zoals ik al zei, het was de moeite waard, want het paleis was enorm indrukwekkend. ’s Avonds zijn we natuurlijk weer even op pad gegaan, dit keer naar een andere club genaamd Glow. Ook deze club moest heel leuk zijn, maar viel weer enorm tegen haha! Techno is toch niet echt onze stijl kwamen we achter. Dus maar weer terug naar Khao San Road om te kijken of daar nog een leuk feestje was, belandden we in een kroeg waar Nederlands live voetbal op tv was, en dat konden we natuurlijk niet voorbij lopen! Helaas konden we de wedstrijd niet helemaal uitzien, want de volgende morgen moesten we alweer vroeg op om naar de Weekend Market (jaaaa alweer!) te gaan. En geloof me, ik heb ongelofelijk veel gekocht, maar nog steeds geen gat in mijn portemonnee geslagen, heerlijk die markt!

Kanchanaburi
Mijn laatste tripje was de stad Kanchanaburi. Ik hoorde van anderen dat dit stadje een historische achtergrond had door de Tweede Wereldoorlog en het leek me interessant om dit eens vanuit een andere perspectief te bekijken dan die wij op school geleerd hebben. Dus samen met Maaike en Noëmie op naar Kanchanaburi. De heenreis duurde gelukkig maar ongeveer vier uur, zucht. Gelukkig lagen alle dingen die we wilden zien dicht bij elkaar. Het begon met een museum over de oorlog en krijgsgevangenen van Japan in midden Thailand tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zo heftig en zo interessant. Als logische opvolger hebben we een massagraf bezocht. Honderden graven naast elkaar. Sommige soldaten waren nog zo jong, zeg maar gerust net zo oud als mij. Als je daar dan even bij stil staat, krijg je toch wel een brok in je keel. De laatste culturele bezichtiging was de ‘Bridge over the river Kwai’. Speciaal gebouwd voor de Japannerd door de krijgsgevangen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Je kan wel een beetje raden onder welke omstandigheden. De brug is gerestaureerd en we konden eroverheen lopen. Ik vond het een behoorlijk intimiderende brug!
Als spannende afsluiter hebben we een grot bezocht. Ik had eerst makkelijk praat, maar eenmaal in de grot begon ik toch wat zenuwachtige trekjes te vertonen. Het was zo diep en ver weg van de bewoonde wereld! En als er dan ook nog eens een vleermuis voor je hoofd langs sjoeft, nou dan kun je mij wel opvegen. Maar, het was de moeite waard want zo’n grote grot zie ik misschien wel nooit meer!
’s Avonds heb ik nog even lekker met Maaike getoerd met het openbaar vervoer (lees de krakkemikkige bussen die nog net niet uit elkaar vallen) door Bangkok, weer eens wat anders dan elke keer maar die taxi’s. We hebben deze laatste vrije dag in Thailand afgerond met wat street food, McDonalds en een drankje op een terrasje op Khao San Road.

Songkran Festival
He wat, een festival! Ja en niet zomaar eentje! Songkran is het Thaise nieuwjaar en wordt gevierd op 13 tot 15 april en het is serieus waar een big happening in Thailand! Helaas kunnen wij niet bij de echte Songkran aanwezig zijn, omdat we dan al in Bali zitten, maar we hebben wel een voorproefje gehad op school. We hadden namelijk op 11 april Songkran Festival op de universiteit! vanaf ongeveer 11.00uur konden we gratis eten pakken en oeh dit was lekker zeg! Direct na ons Final Exam zijn we natuurlijk naar het eten gegaan en daar was ook het podium. op dit podium werd Songkran ingeluid en werd elke nationaliteit dat op school studeert, vertegenwoordigd door studenten uit die landen (een heeeeleboel kan ik je vertellen). Daarna begon het watergevecht, want Songkran is niets anders dan het jaar inluiden door elkaar nat te maken op wat voor manier dan ook, hoe leuk! bij het echte festival kun je dus niet eens meer normaal over straat lopen of scooter rijden, omdat je dan gewoon helemaal nat gemaakt wordt door de mensen aan de wegrand. Ditzelfde idee was ook op school: er stonden waterbakken klaar en zelfs de brandweer was er voor waterstralen! Na helemaal zeiknat te zijn gemaakt en anderen achterna te hebben gezeten, liepen we nog een officieel rondje over de universiteit met keiharde muziek en waterstralen van de brandweerauto achter ons aan. helaas was er één keer een mierenregen, ik had wel 20 rode mieren op me, inclusief in mijn haar! helemaal lekgeprikt, hielpen Thaise vrouwtjes mij te ontmieren, hoe lief! Het leuke was dat ik eigenlijk om 02.30uur Thai mondeling examen had, maar toen was het feest nog in volle gang en onze Thaise lerares vond het veel belangrijker dat we dat bijwoonden. Dus examen geskipt, iedereen kreeg een 8. Maar eh, mondje dicht he haha! Woehoeeee!

And, what about now?
En nu zit ik hier dan. De allerlaatste dag voor ik vertrek naar Bali. Om precies te zijn over precies 2 uur. Nog lichtelijk aan het bijkomen van de afgelopen twee weken. Want jeetje, op het kleien met Thaise studenten na, was het echt stressen hoor. Het lijkt alsof ik hier alleen maar leuke dingen doe, maar ik vertel gewoonweg niet zoveel over mijn schoolse activiteiten. Om een impressie te geven van de drukte die ik had: ik moest in twee weken tijd twee rapporten inleveren, een fieldtrip rapport, een Thais mondeling examen afleggen en leren voor mijn Final Exam. Ik had geen vrije tijd meer over! Het vorige (laatste) weekend was ik dan ook thuisgebleven om te leren voor mijn examen. Makkelijk was ie echt niet, ondanks alle moeite die ik erin had gestoken! Het is nu wachten op de cijfers. I’m keeping my fingers crossed, maar ik denk dat het allemaal wel goed komt. In ieder geval kan ik wel zeggen dat het niveau op deze universiteit nogal een stukje hoger ligt dan in Nederland en dat ik daar echt aan moest wennen! Bovendien ben ik hier ook om te reizen en heb ik echt moeten leren hoe ik mijn tijd het beste in kan delen.

Ik krijg wel eens de vraag: “Wat is het mooiste wat je gedaan hebt in Thailand?” en ik kan er werkelijk waar geen antwoord op geven. Volgens mij zeg ik vaak in mijn blogs ‘dat het een van de mooiste dingen was die ik tot nu toe gedaan had’, niet wetend wat er nog volgde. Maar als ik nu terugkijk op mijn tien weken, vind ik vooral de cultuur heel mooi in Thailand. Het is niet te vergelijken met Nederland, in de verste verte niet. De mensen zijn hier zoveel vriendelijker, minder snauwend en direct en staan altijd, maar dan ook altijd klaar om je te helpen. Zo was er een jongen in Bangkok die wel een kwartier met ons meeliep om maar de goede bus voor ons te zoeken. Dat doen ze in Nederland echt niet voor je! Ook zijn ze hier veel meer lay-back. Het komt allemaal wel goed, doe maar rustig aan. Bovendien heeft het ook geen zin om in die hitte gaan haasten.
Wat ik nog even kwijt wil is dat Suzanne en ik dé ongelukskamer van Sita Villa troffen: onze airco is drie keer stuk gegaan, met als vervanging een waaier die natuurlijk voor geen meter hielp; onze wc was verstopt en degene die hem maakte heeft hem uiteindelijk zelfs stukgemaakt, waardoor we vervolgens twee weken lang zelf het waterniveau van ons toilet moesten bijvullen; ons laadje uit de kast paste op frappante wijze niet meer in de kast; mijn bed is snoeihard en ik lig al tien weken lang op een ijzeren frame; er kwam nauwelijks water uit de douchekraan. Maar al met al heb ik een leuke en vooral gezellige tijd gehad in dit gesticht. De studenten hebben het leuk gemaakt!
Ohja voor ik het vergeet, volgens mij hebben we die 50 graden wel een keertje hier aangetikt qua gevoelstemperatuur maar geen idee wanneer! In elk geval was de temperatuur afgelopen dinsdag al 44 graden met een gevoelstemperatuur van 28 graden… Zelfs de airco’s hadden het zwaar. En uitgaan op zulke dagen is ook killing, maar he, 1 keer Bungalow per week moet toch echt wel kunnen :) Ik probeer elke keer weer zo goed mogelijk te verwoorden om te vertellen wat hier allemaal gebeurd, maar dat is zo lastig. Ik kan het zelfs niet eens op de foto zetten. Ik kan bijvoorbeeld wel vertellen dat ze hier zowat leven van street food, om de meter staat er wel weer een ander kraampje met vreemd voedsel, maar jullie zullen nooit begrijpen hoe het eruit ziet. Allemaal krotjes, dat kan ik je wel vertellen. Alles valt vaak nog net niet uit elkaar en als je ziet hoe de afwas gedaan wordt eet je soms nog liever uit je (vieze) handen… hahaha! Maar he, het is allemaal onderdeel van onze acceptatie naar een andere cultuur en ik doe het met alle plezier. Ik heb een geweldige, grandioze, af en toe pijnlijke en lastige tijd in Thailand gehad. Af en toe dacht ik, jeetje ik wil hier weg, maar nu ik deze blog typ en eens goed terugdenk aan alles en aan alle nieuwe vriendschappen wil ik hier eigenlijk helemaal niet weg! Gelukkig ligt er weer een nieuw avontuur op de loer, Bali is waiting for me! :)

See you next time, in Bali it is!

Kusjes en knuffels van Fenna

P.s.: ik wil hier echt nog niet weg!
P.p.s: wat zeur ik, over 4 uren vlieg ik naar Bali en ben ik in een nieuw tropisch paradijs, hihi!
P.p.s: de douche is nog steeds te laag voor me.