Koh Phi Phi & Bangkok

Hoi daar ben ik weer!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn eerste blog schreef. Om precies te zijn, een maand… Ik zit alweer een maand in Bangkok! Ik heb in de tussentijd zo verschrikkelijk veel avonturen beleefd dat het niet in één blog gaat passen. Ja, ik was te lui om gelijk na mijn eerste vakantietripjes eentje te schrijven. Maar hee, ik geniet volop van mijn tijd hier en schrijven komt later wel! :) Ik heb net een week voorjaarsvakantie gehad, maar ik ga vandaag alweer op vakantie tot zondag. Wat een straf! Dus ik hou deze blog eerst maar eventjes bij de tripjes vóór de voorjaarsvakantie en wat daarna komt vertel ik ooit wel weer! Ga er maar even lekker voor zitten, want dit is een laaaang verhaal!

Koh Phi Phi!
De eerste schoolweek begon wat apart, alles is nieuw, alles is wennen. Ik voelde me lekker ongemakkelijk in mijn strakke zwarte kokerrok met blousje en ballerina’s. Maar dat zijn details waar je aan begint te wennen. Iedereen ziet er immers net zo uit als jou (ik zal het maar ‘zakelijk’ noemen). Die donderdag was voor mij al een beruchte donderdag. Fenna treft het weer eens. Na een uitgelopen eerste CBL les druk druk druk rennend (!) naar Sita Villa in 100 graden, want ik had maar een kwartiertje om mijn reistas te pakken. En ik zweer je, ik heb nog nooit zo gezweten in mijn hele leven. Dit was absoluut niet sabaay sabaay (relaaaxx op z’n Thais). Great. In alle haast tas gepakt en weer op een drafje terug naar school, om nog net de bus te halen voor onze eerste fieldtrip. Ik zat nog niet een week in Thailand of we werden al naar een museum gebracht dat in verband staat met Nederland, genaamd Baan Hollanda en gevestigd in het prachtige plaatsje Ayutthaya . Dit museum beschrijft de geschiedenis over de samenwerking tussen Thailand en Nederland. Het mooiste van het museum: prachtig nagemaakte plowerpower koeien, stroopwafels en bitterballen verkochten.

Terug van de fieldtrip hebben we gelijk een taxi geregeld die ons op z’n Thais naar het vliegveld Don Mueang Bangkok bracht. Sjoevend, remmend en veel te hard optrekkend langs het overige verkeer toch nog veilig aan kunnen komen. Vanaf dit vliegveld vlogen we met AirAsia naar Krabi. Het heette het Whale Hotel, niet echt denderend zou je denken, maar wat was dit een prachtig hotel! De badkamer was nog luxer dan thuisthuis met zijn stortdouche! En dit voor maar € 15 per nacht per persoon. De volgende ochtend vertrokken we al vroeg om de ferry te pakken naar het eiland Koh Phi Phi. Heerlijk in de ochtend 2,5 uur op het water vertoeven. Helaas kwam ik er later al snel achter dat ik gigantisch verbrand was. Wie had dat gedacht, levend verbranden om 9 uur ’s ochtends. Dus deze piggy lag weinig in de zon op het zonovergoten Koh Phi Phi.

Aangekomen op het eiland bleek meteen dat we niet de enigen waren die dit prachtige eiland wilden bewonderen, wat een toeristen! Maar het was zo mooi dat het allemaal niet uitmaakte: witte stranden, kraakhelder water en enorme rotsen en bergen. Er stond al een mannetje van ons Maney Resort op ons te wachten, klaar om ons te brengen naar onze bungalows in de bergen. Ze zijn serieus nog kleiner in het zuiden, kon dat echt? Maar hier zijn ze tenminste wel bruin, gekke Thaise mensen. De trap naar onze bungalow was een heuse bergbeklimming. Stenen en rotsen waren zo neergelegd en uitgehouwen dat er een soort van trap was ontstaan naar boven toe. Eenmaal bij de hutjes keek ik mijn ogen uit. Zo lekker primitief en wat een geweldig uitzicht. Ik kon er de hele dag wel blijven. In plaats daarvan hebben we ons gelijk in de bikini’s gehesen en de rest van de dag op het strand gelegen. Nouja, een soort van. Ik zat meer onder water bang dat ik nog roder werd dan mijn huidige piggy kleur. De dag hebben we afgesloten in de Banana Bar, een rooftop bar waarvan je moet weten dat hij er is, anders vind je hem niet.

Wat er de volgende ochtend gebeurde. Ik zal even herhalen wat ik schreeuwde: OAHEAOEHEH ELINE!! Maar die sliep. Wat was er gebeurd? Ik werd wakker omdat ik allemaal lawaai hoorde… Apen-invasie! Ondanks dat ik heel voorzichtig het gordijntje opzij hadgeschoven, schrok ik me dood omdat er op nog een 10 centimeter afstand bij me vandaan een aapje achter het raam naar me zat te kijken. Ze tikken, ze bonken op je o zo stevige bungalow en spelen met mijn flesje drinken vonden ze blijkbaar ook heel leuk! Gelukkig hadden ze niet onze bikini’s gejat! Deze apen kunnen een tikkeltje chagrijnig worden als ze hun zin niet krijgen, maar he, stoere Eline en ik toch de deur op en kiertje doen. Toch maar weer dicht, want er vloog al bijna een aap naar binnen. Het is bizar om ‘wilde’ aapjes van zo dichtbij te zien en al helemaal als je er niet op voorbereid bent. Ze speelden en rolden over de daken, tot ze werden weggejaagd door een paar locals.
Na het apenavontuur lag onze Thaise longtailboot op ons te wachten die ons langs verschillende bekende eilandjes zou brengen. De eerste bestemming was Shark Point. Helaas waren er op het moment dat wij er waren geen kleine haaien te zien. Wel heb ik op deze plaats voor het eerst in mijn leven gesnorkeld en hoe vet was dat! En dit was nog niet eens het helderste water dat we zouden zien. Direct door naar het volgende eiland dan maar, Bamboo Island. Dit was bij verre het mooiste eiland wat ik tot nu toe heb gezien. Hagelwitte stranden, een azuurblauwe zee, tropische bossen en rotsen. Vervolgens voeren we naar Musquito Island. Nee, er vliegen hier geen muggen. En nee, er was ook geen mooi strand. Je kon er wel weer prachtig snorkelen. De vierde stop was Monkey Bay, de stop waar ik het meest naar uitkeek. Het bleek toch wat tegen te vallen; veel te toeristisch en aapjes had ik al in het wild gezien zonder die toeristen. De laatste stop was Maya Bay, bekend van de film The Beach waar Leonardo DiCaprio in speelt. Het eiland was prachtig, maar te toeristisch. Dit was wel absoluut de mooiste plaats om te snorkelen. Visjes in alle soorten, maten en kleuren. De ‘kapitein’ vond het leuk om brood op mijn hoofd te gooien, waardoor alle vissen op mij gingen spartelen, waaah helemaal panisch natuurlijk. Als allerlaatste zagen we de zonsondergang vanaf het water, een onbeschrijflijk mooi uitzicht. Google plaatjes zijn er niks bij, geloof me.
Na een lange dag had helaas niemand meer puf om met me mee uit te gaan. Maar thankgod, daar was Eline die dolgraag meewilde! We waren zo door het dolle heen door de beach party’s, keiharde muziek, cocktails in emmertjes limbo-on-fire-dancing op extreem hoog niveau (ze tilden mensen er onderdoor) dat we onze vriendjes waarvan we wisten dat ze wakker waren hebben opgehaald en meegesleurd. Nog swingend in ons hutje kwamen Inge en Wietske ons vergezellen, of ze bij ons mochten slapen want ze hadden kakkerlakken en salamanders in hun bungalow. Natuurlijk waren wij zo gastvrij en sliepen we uiteindelijk met zijn vijfjes op drie bedden van steen (ja letterlijk, stenen eronder).

De volgende ochtend kwam ik nog tijdens het wakker worden tot de ontdekking dat ons plafond op inkrakken stond. Niet meer onze zorg en ach, lekker primitief toch. De aapjes heb ik ook weer gespot, maar ze hielden zich dit keer afstandje.
Eline, Peter en ik hadden besloten nog een laatste avontuur te beleven op Koh Phi Phi: het Viewpoint bewonderen vanaf de hoogste bergtop. Miljoenen treden, steile wegen, compleet uitgedroogd door het zweten en een half uur verder werden we beloond: adembenemend! Je kon zien waar de tsunami was ingeslagen en waar de opdeling van het eiland was. Eenmaal weer beneden direct door naar de ferry om ons weer aan het vaste land te brengen in Krabi Town. Aangezien onze vlucht nog lang niet vertrok, besloten we met een klein groepje het centrum nog even te verkennen. De rit erheen was echter nog leuker dan het centrum zelf: onmogelijk om nog fatsoenlijke scherpe foto's te maken in een supersnel tuk tuk vrachwagen monsterapparaat. Genieten! Op de markt werd op een gegeven moment het volkslied afgespeeld (elke dag om 8.00 en 18.00) en het is dan wel zo netjes om ook als toerist even stil te staan en rustig te luisteren uit respect. Dus dit deden wij. Er was echter een Thais gezin dat gewoon doorliep, en in de les nagevraagd te hebben aan mijn Thaise lerares bleek dit een echte belediging te zijn! Het marktje was leuk, maar van korte duur. Na even gestruind te hebben op naar het vliegveld om ons vliegtuig te halen. En ja, eindelijk waren we home sweet home at Sita Villa! Helaas stond ons nog schoolwerk te wachten om jawel, 01.00 ’s nachts. Want ja, die plicht blijft roepen he :(

Bangkok!
Zoals jullie wel merken, ben ik niet echt van het kort en bondig vertellen. Maar er is gewoon zooooveel dat ik met jullie wil delen. Ik ga helemaal los als ik eenmaal begin te schrijven. Ondanks dat de blog al heel lang is, plak ik toch het eerste weekendje Bangkok er achteraan. Dit weekendje was al direct na het weekend Koh Phi Phi en een intensief weekje school. Ja, ik doe hier ook nog wel aan school. Veel van jullie zullen wel denken: “he een weekend naar Bangkok? Daar ben je toch al de hele tijd?” In zekere zin ben ik inderdaad in Bangkok, maar onze campus en Sita Villa liggen ver buiten het hart van Bangkok. Even ter indicatie, eigenlijk kan ik niet echt een indicatie geven omdat het een onbekend getal is, maar men denk dat er zo’n 6-7 miljoen mensen in Bangkok wonen. Serieuze getallen! Even naar Bangkok zit er niet in. Met een taxi doe je er al snel een uur over om op je bestemming te komen, indien het wilde verkeer mee zit. Dus gingen we een weekend naar Bangkok om er het beste uit te halen.

Als eerste stond er een activiteit gepland vanuit school, maar zeker niet minder leuk, de Floating Market in Bangkok. Vroeg uit de veren, want deze markt was er alleen in de ochtend. Met vier personen mochten we in een soort van langwerpige kano-achtige boot gaan zitten met privé kapitein! In ons geval, een vrouw die voor geen meter kon peddelen met haar stok. Om even uit te leggen hoe het werkt: je gaat met je bootje door een vaart waar allemaal je langs allemaal verschillende kraampjes vaart. Dit zijn geen gewone kraampjes, de helft ervan zitten ook op bootjes.

Na deze excursie zijn we met z’n allen direct in de bus doorgegaan naar dé beroemde backpackers straat van Bangkok: Khao San Road. Het spreekt voor zich dat het hier erg toeristisch was, maar wel een ander soort toerisme. Backpackers toerisme ofzo  de straat stond vol met marktkraampjes, dus na ons ingecheckt te hebben in het hotel (die zich ook in deze straat bevond) zijn we gelijk de markt over gegaan. Maar wat we ’s avonds hadden beleefd is misschien wel een van dé hoogtepunten die we hebben beleefd en zullen beleven in Bangkok. Na allemaal verzameld te hebben in onze mooiste en sjiekste kleding, hebben we voor het eerste kennis gemaakt met de tuk tuk die ons naar dé skybar van Bangkok zou brengen. De skybar die ook wel bekend is uit de film The Hangover Part 2. Ik kan je vertellen, we waren totaal niet handig gekleed voor tuk tuks. Die dingen scheuren overal tussendoor en ons haar en onze jurkjes waaiden alle kanten op, behalve de goeie. Maar wat een geweldig vervoersmiddel is dit, ik wou dat ze dit hadden in Nederland. Het is net alsof je Mario Kart doet, maar dan in real life. Eindelijk aangekomen bij de skybar werden we nog even gekeurd voordat we de lift in stapten, die ons naar de 65e verdieping bracht. Het uitzicht was ongelofelijk, wat een skyline. Helaas moesten we al snel weer vertrekken. De serveersters begonnen zich erg op te dringen aan ons omdat we eigenlijk wat moesten betellen. Maar hee, 350 baht (bijna € 10) voor een beker cola gaat me toch ietsje te ver. Dus snel wat foto’s en hup weer naar beneden.
Opnieuw namen we de tuk tuk, ons favoriete vervoersmiddel vanaf nu. Onze bestemming was ietwat ongewoon… De wallen van Bangkok. Tja, als een leraar dat als tip geeft, dan moet je het toch echt wel met eigen ogen gezien hebben. Een pingpongshow is echter niet iets wat ik ooit, ooit, ooit nog eens wil zien, nooit. Snel weer de tuk tuk gepakt terug naar Khao San Road, om daar op een terrasje te gaan genieten van een cocktail. De straat was veranderd van markt naar terras en overspoeld met backpackers, op zoek naar de leukste bar. Ik kon wel doof worden, cafés hielden volgens mij een wedstrijd om de luidste muziek te draaien. Helaas ging het licht om 1 uur overal al uit en hebben we besloten naar ons comfortabele hotel te gaan. Geen primitieve bungalows dit keer.

De volgende ochtend besloot ik met Eline, Wietske en Peter op pad te gaan naar Ayutthaya. We zouden eerst naar Grand Palace in Bangkok, maar die bleek gesloten te zijn. Ayutthaya is de bijzonder mooie oude hoofdstad van Thailand met oude ruïnes en tempels. Als eerste gingen we het historisch Park Ayutthaya bekijken. Echter, wat meer onze aandacht trok, waren de toffe olifanten bij de ingang! Ze denderden in stijl rond met kleden en versieringen. Een paar foto’s moesten natuurlijk even genomen worden. Na prachtige kiekjes te hebben geschoten van eeuwenoude tempels en ruïnes, gingen we op pad naar de volgende bezienswaardigheid, dachten we. Maar toen spotten we de marktkraampjes (ja alweer!), arme Peter. Ik denk dat we er wel een uur over hebben gedaan om uiteindelijk te beslissen wat we voor Thais servies wilden kopen, but we did it! We’ve made a choice! Ik dacht dat er nooit een einde aan zou komen! Okee, nu gingen we echt naar de volgende tempel: Wat Yai Chaimongkol. Wat een naam zou je denken, nou dit is nog niks. Bovendien lijken al die namen op elkaar van tempels en andere bezienswaardigheden. Ik vind deze tempel tot nu een van de mooiste die ik heb gezien. Je kon er in feite alleen maar omheen lopen, maar dat maakte het niet minder speciaal. Tientallen boeddha’s met gouden kleden om op een rij zaten in de zon naar ons te staren. Zoveel had ik er nog nooit bij elkaar gezien! Je kon nog naar boven lopen tot het uiterste puntje in de tempel. Ik met mijn goede gedrag dit even doen, blijkt dat boven een ieniemini kleine ruimte was met buddha’s was waar je goudblaadjes op kon plakken, tegen een vergoeding natuurlijk. Overigens elke keer wel een mooi gezicht om te zien hoeveel waarde Thaise gelovige mensen hieraan hechten, ondanks al het toerisme.
Na deze tempels en ruïnes waren we bekaf, uitgedroogd en het was tijd om weer naar Sita Villa te gaan. Een tuk tuk bracht ons bij een taxi standplaats waar we voor de verandering eens goedkoop terug konden reizen! Aangekomen in Sita Villa snel een bordje eten naar binnen gewerkt en op bed gegaan. Wat een tof weekend.

Na het weekend Bangkok stond er een verjaardag op de kalender! Om Aniek haar verjaardag te vieren zijn we met z’n allen uit eten geweest en daarna naar de Thaise cinema Cineplex gegaan. En ja, de film Fifty Shades of Grey is net uitgekomen, dus we konden het niet laten om hem te zien! Het bleek dat we een iMax scherm hadden. Als je denkt dat ze in Nederland megagroot zijn, dan was dit scherm gewoon ultragroot. Gelukkig geen ondertiteling, maar lekker luisteren. Mr. Grey was toch belangrijker dan onze nekklachten.

Vlak voor de voorjaarsvakantie en een dag na Aniek haar verjaardag hadden we nog een laatste fieldtrip. Om 06.00 ’s ochtends snel klaarmaken en op naar de Nederlandse Ambassade in Bangkok. Heel leuk om te zien was dat er vooral veel groen en bomen op hun stuk grond waren en een aantal mooie gebouwen. Er werd tijdens deze presentatie uitgelegd op wat voor manier Nederlandse bedrijven zaken doen in Thailand, of een poging doen om zaken te doen in Thailand. Dat blijkt nog bizar lastig te zijn. Die cultuurverschillen ook altijd! De gastspreker was zacht uitgedrukt en een Nederlandse boeren kerel, met een verschrikkelijk Engels accent. Ik had niet anders verwacht. Maar hij vond ons gelukkig really really really fan-tas-tic en ab-soooo-lutely amaaaaazing! Met de gedachte in mijn hoofd dat de voorjaarsvakantie bijna begon en dat we de volgende dag naar een nieuwe bestemming zouden vertrekken hield ik het wel vol. Dit keer hebben we gepland het noorden van Thailand af te gaan reizen. Chiang Mai, Pai en Chiang Rai, here we come!

Ik zei toch dat het een lange blog zou worden? En ik ben nog niet klaar, bijna! Natuurlijk moet ik, naast al deze tripjes ook nog naar school. En geloof me, we moeten toch echt wel veel doen! Het lijkt alsof ik alleen leuke tripjes heb, maar zodra ik thuis ben, moet ik hard aan de bak om mijn achterstanden weer in te halen. Ze nemen het hier absoluut niet met een korreltje zout; deadline is deadline en er is een minimale aanwezigheidsplicht. Lastig om je te focussen op school, want in gedachte ben ik alweer bezig met de volgende bestemming uit te stippelen! Ik ga het hier voorlopig bij laten. Dit waren de eerste 3 weken in een notendop :p Tot de volgende keer!

Veel liefs en dikke knuffel van Fenna

P.s: de douche is nog steeds te klein voor me

P.p.s.: ik denk dat ik aan de geur van de stad begin te wennen, wie had dat gedacht.

P.p.p.s: het wordt hier warmer en warmer. De bodylotion, muggenspul en zonnebrand blijven van mijn lichaam druppen.